listy nadchodziły z Włoch, z Hiszpanji, z Francji. Wreszcie na Alaskę powrócił ojciec Neil, człowiek, który wiele dobrego zdziałał dla swego kraju, następnie zaś, przeszedłszy do szerszej działalności, uzyskał wysokie stanowisko w zakonie.
Jees po powrocie na Północ była jeszcze młodą kobietą. Mężczyźni patrząc na nią — wzdychali. Jees wszakże żyła skromnie i opinja nie miała jej nic do zarzucenia. Czas pewien spędziła wśród zakonnic w Misji Ś-tego Krzyża, gdzie nauczyła się pisać i zdobyła pewien zasób wiadomości praktycznych z medycyny i chirurgji. Po powrocie do domu, poczęła zbierać u siebie młode dziewczyny z osad Tojatów, aby wskazać im drogę, któremi winny kierować swe kroki. Szkoły tej nie możnaby nazwać ani katolicką, ani protestancką, jednak misjonarze wszystkich wyznań traktują ją z jednaką przychylnością. Sznur od kołatki, zawsze wyrzucony nazewnątrz, pozwala zmęczonym wędrowcom z rzeki lub śnieżnej drogi zawrócić ku temu domowi, by odpocząć tam i wygrzać się przy ogniu. Na południu zaś, w Stanach, Kitty Bonner cieszy się, że mąż jej zainteresowany jest bardzo oświatą Alaski i ofiarowuje na ten cel sumy tak znaczne. I chociaż czasem uśmiecha się i szemrze, to jednak w głębi duszy jest tem więcej z niego dumna.
Strona:PL Jack London-Serce kobiety.djvu/170
Ta strona została uwierzytelniona.
