Strona:PL JI Kraszewski Wieki katakombowe odczyt3 part14.png

 Ciągnęło się to i za panowania Galliena, chociaż on sam chciał powstrzymać uciski; za Klaudyusza i za Aureljana, i w czasie sześciomiesięcznego bezkrólewia. Cóż dopiero powiedziéć o Dioklecyanie i Maxymjanie! Dioklecyan wahał się podobno długo z zaczęciem krwawego dzieła. Zrazu wydał tylko edykt odsądzający chrześcijan od praw obywatelskich, a raczéj od wszelkiego prawa, jakiego inni ludzie używali. Kazano zburzyć kościoły i spalić ich księgi. Potém drugim i trzecim edyktem do więzienia wtrącono i osądzono na śmierć tylko biskupów i duchownych, aż nareście wydany został czwarty, wymierzony na cały lud.
 W drugim roku prześladowania Dioklecyanowego, została umęczoną Św. Agnieszka, dla któréj cześć w Kościele pierwiastkowym była tak rozpowszechnioną i wielką, iż niemal równała się czci apostołów. Mnóstwo wyobrażeń z godłami różnemi i jej imieniem znaleziono w katakombach; w pismach apologików i chrześcijańskich autorów, pełno jest wzmianek o niéj. W istocie ta dziewicza pełna wdzięku postać, życie Ś. Agnieszki, śmierć jéj, męczeństwo, musiały wielkie na umysłach uczynić wrażenie. Ś. Agnieszka była rzymianką, i jak się zdaje z rodziny znakomitéj. Od dzieciństwa poślubioną została Bogu i chciała pozostać w stanie panieńskim. Młody człowiek, zdaje się syn prefekta Rzymu, starał się o nią napróżno, a przez zemstę wydał ją jako chrześcijankę, mając nadzieję, że z obawy kary wyrzecze się religii i pójdzie za niego. Ale Ś. Agnieszka nie dała się przemódz ani groźbami, ani ohydnym środkiem, użytym przez pogan, którzy ją gniewnie rzucili między najwyuzdańszą tłuszczę. Na tém miejscu, gdzie 13 letnia dzieweczka pełna siły i męztwa bohatersko przetrwała próbę męczeńską, wznosi się dziś jéj kościół na placu Navone. Późniéj została świętą. Ciało jéj ro-