na cmentarzu Ś. Kaliksta, Pretexteta i Ś. Agnieszki. Jednym z największych jest grób ukochanego widać dziecka siedmioletniego, który miłość rodzicielska wysłała cały kamyczkami, szkiełkami złoconemi i kolorowemi; w którym napis jest mozaikowy. Cytuje go Marangoni. U Ś. Kalixta jest kaplica ozdobiona w ten sposób cała, i obraz wystawujący Chrystusa między ŚŚ. Piotrem i Pawłem. Inne obrazy mozaikowe znaleziono u Ś. Prota i Hiacynta i Hermesa. Wystawują one zwykle przedmioty: Wskrzeszenie Łazarza, Daniela między lwami, i t. p. W IV wieku dopiero i późniéj mozaiki się rozpowszechniły, nie tylko w Rzymie, ale i po kościołach na prowincyi, dla ich ozdoby, i są dosyć liczne. Zachowały one lepiéj od malowań zabytki ikonograficzne nader ciekawe, ale szczególniéj od IV do X wieku. W kościołach rzymskich trwają do dziś dnia.
Przechodząc do wizerunków Chrystusa Pana, z boleścią na samym początku zapowiedzieć musimy, że współczesny obraz autentyczny twarzy Chrystusa, nie istnieje wcale... Są na to niezbite dowody... Syn Boży nie chciał zostawić swego wizerunku na ziemi, pragnąc aby go każdy w swéj duszy, wedle swojego wyobraził pojęcia.
