Strona:PL JI Kraszewski Wieki katakombowe odczyt1 part11.png

 Zdaje się że zaraz po pierwszém prześladowaniu Nerona, którego teatrem były ogrody jego na Watykanie, chrześcijanie ciała męczenników grzebać poczęli w tém samém wzgórzu Watykańskiém. Tu wkrótce potém, wedle tradycji, złożone było ciało Ś. Piotra, niedaleko od miejsca jego ukrzyżowania; niedaleko téż od pałacu Neronowego. Tu późniéj złożono zwłoki pierwszych jego następców, Ś. Lina i Kleta.
 W téj saméj okolicy miasta, na drodze Aureljańską zwanéj, i o tym samym prawie czasie, w swoim domku i ogrodzie, matrona rzymska Lucyna, schroniła nawróconych stróżów więzienia Mamertyńskiego: Processa i Martyniana, i od ich ciał w tém miejscu drugi się cmentarz rozpoczął.
 Oprócz tego, wedle świadectw wiarogodnych, nad drogą Salaria zwaną, cmentarz Ostieński założono jeszcze wcześniéj nieco. Chrześcijanie wielką cześć mieli dla męczenników, ich ciał i szczątków; wiadomo, że kobiéty pobożne, narażając się na największe niebezpieczeństwa, szły nocą gromadzić relikwje umęczonych, krew ich zbierać na chusty i gąbki; było i obowiązkiem Kościoła, wszystkich współbraci ciała pogrzebać i od profanacji zachować. Z liczbą rosnących męczenników, których obficie dostarczały pierwsze cztery wieki, powiększała się liczba cmentarzów tych podziemnych; potém pobożni, krewni, rodzina z ciała i z ducha, pod opieką świętych spoczywać chciała. Cisnęli się tam wszyscy, niechcąc z pogany spoczywać. Wkopy-