Żadnego może narodu charakter, skutkiem wyrabiania się swobodnego w jednym kierunku z wielkiem szczęściem i powodzeniem; — nie nabrał cech tak wybitnych, nie wykształcił się tak odrębnie, tak indywidualnie jak francuski. Piękne jego strony doszły aż do heroizmu, ujemne do śmieszności i karykatury. Nie wiem czy jest co trudniejszego w świecie nad wynarodowienie francuza — chyba przerobienie anglika na kosmopolitę. Wprawdzie francuz zgodzi się z każdym, nawet najmniej sobie sympatycznym narodem, jeśli on jego miłości własnej nie zadrasnął — ale sobą nie przestanie być nigdy.
Jest w nim coś królewskiego potomka, który zubożały i zszarzany, nigdy krwi swej monarchicznej zapomnieć nie może. Ils sont bons princes, bardzo często, ale książętami być muszą. Długo też panowali cywilizacyi całego świata...
