Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski - Jaszka Orfanem zwanego żywota i spraw pamiętnik 03.djvu/011

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

a no Niemcy się radzi chwalą swojemi czarnoksiężnikami, ale zblizka te cuda widząc, nieosobliwie wyglądają.
Ks. Brzózka odparł, uśmiechając się.
— Idźcież sami, zobaczcie, jako niewierny Tomasz palec włóżcie, a potem mi powiecie: nie cudowna to li rzecz jest.
Ręce obie złożywszy podniósł je do góry.
— Niewysłowiona łaska Boża! Miarkujecie, taż to najbiedniejszy kościołek, najmniejsza szkółka, ubogi człek słowo Boże będzie mógł za mały grosz kupić, cieszyć się niem, karmić i pomnoży się chwała Stworzyciela i Zbawiciela naszego.
— Amen — dokończył ks. Walerz z niedowiarstwem pewnem.
Ks. Brzózka odszedł, a ja za Walerzem ciągnąłem do ks. Stanki.
Przybyliśmy do niego, stał w kollegium mniejszem i tylko co był powrócił z podróży a sakwy rozwiązał.
W izbie zastaliśmy profesorów i bakałarzów zgromadzonych z dziesiątek.
Na pulpicie rozwarta leżała księga w deski oprawna, jak pospolite manuskrypta. Otaczali ją wszyscy. Na twarzach przytomnych malowało się niedowiarstwo, zdziwienie, niemal przestrach jakiś.
Wyszedł naprzeciw ks. Walerzowi do progu gospodarz, witając uprzejmie.
— Powiedziano wam już pewnie, com za skarb osobliwy przywiózł. Chodźcież a podziwiajcie to dzieło wielkie, zdumiewające, a chwalmy Boga, który sprawę tę natchnął.
To mówiąc wskazał na pulpit i rozłożoną na nim księgę.
Przystąpił ks. Walerz z ciekawością, ale z niedowierzaniem.
Na pierwszy rzut oka nie było w księdze tej nic, coby ją od pospolitych rękopismów, ręką biegłych skryp-