Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Syn Jazdona tom 1 146.jpeg

 W tem przeze drzwi wcisnął się człowiek odarty i strwożony, do ziemi skłaniając się pozdrowił księżnę.
 — Z Lignicy mnie posłano! — wyjąknął.
 — Mów, — przerwała mu mężnie księżna Jadwiga — mów!
 Posłaniec ręce tylko podniósł ku niebu i opuścił je ku ziemi milczący — słów mu zabrakło.
 — Zginęli wszyscy? — spytała księżna.
 — Zginęli!
 Płacz rozległ się za księżną, która z surowym obliczem zwróciła się ku niewiastom za nią stojącym.
 — Nie grzeszcie, opłakując śmierć rycerską i chrześciańską!
 — Książe, pan mój! — krzyknęła Anna wychylając się ku posłańcowi.
 — Poległ, — rzekł krótko poseł.
 Księżna zachwiała się i osłoniwszy twarz, siadła na ziemi, rękami obejmując głowę, księżna matka głosem mężnym odezwała się po chwili:
 — Znaleźliście ciała poległych? syna mojego!
 Poseł łkając i płacząc odpowiadać nie miał siły, księżna Jadwiga patrzyła nań z politowaniem...
 Nieugięta boleścią zwróciła się ku kościołowi