Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Stara baśń tom 3 206.jpeg

braci, co skromnością swą na wywyższenie zasłużył.
 Od tego to Leszka drugiego, przez syna jego, pochodził Popiel (Pompilius). Podanie mówi, iż był prawym synem Leszka III., z żony jego, a że oprócz niego z nałożnic dwudziestu, zostało po nim inne potomstwo, Bolesław, Kaźmirz, Władysław, Wratysław, Oddon, Barwin, Przybysław, Przemysław, Jaksa, Semian, Ziemowit, Ziemiomysł, Bogdal, Spicygniew, Spicymir, Zbigniew, Sobiesław, Wizymir, Czestmir, Wisław.
 Imiona te także zdają się być przez heraldyków, dla wywodu rodzin szlacheckich stworzone, co w Jaksie, Wizymirze, Barwinie i innych widocznie się czuć daje. Potomstwo miało się rozsiąść na Rugij, u Polabów, Obotrytów, Kaszubów i t. p.
 Historia Popielów nader obszernie i z wielkiemi szczegółami przez Długosza jest obrobioną. — Zmusiła potrzeba przenieść już stolicę z Krakowa do Gniezna i kronikarz przechodzi tu a raczéj przeskakuje, znajdując naturalném, że się okolice górzyste sprzykrzyły Popielowi, a wreście i Gniezno także, zkąd wynosi się do Kruszwicy. Po tym Popielu, który się nie wsławił niczém, następuje jeszcze jeden Popiel, którego dwudziestu stryjów (dwadzieścia plemion słowiańskich) osadzają na państwie.
 Młody ów dziedzic wielkich przodków, okazuje zaraz za młodu jak najgorsze skłonności, a Długosz znowu charakteryzuje go jak najdobitniéj, mówiąc, że „gonił za nieprzyzwoitą zabawą i rozpustą zajmował się urządzaniem biesiad, przeciągłych pijatyk, hulanek i tańców“ rad pilnował wianeczków a nie broni“. Oprócz tego gnuśnym