Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Resztki życia tom IV 192.jpeg

188

drzwi, a Podkomorzanka z uśmiechem przywitała przybysza, który patrząc gdzieindziéj, do ręki jéj nie dosyć prostą obrał drogę.
 Poroniecki nawet stał rozjaśniony i wesoły co mu się rzadko trafiało.
 Oczy młodych spotkały się niespokojne i badające wzajemnie, a pomieszanie Oktawa zdradzało uczucie z jakiem powrócił.
 — Ślicznieś zrobił żeś przyjechał, — szepnął mu Poroniecki, jutro rano idziemy na górę, zobaczysz jak jestem blizki dopięcia celu... znalazłem schodki, ale korytarzyk zawalony gruzem.
 — Mamy xiążki nowe i czekamy na lektora, — odezwała się Adela.
 — Ja także przysłużę się robotą, trzy motki bawełny mam zwijać, — dodała Podkomorzanka.
 — Ja go już przywitałem Seneką! — rozśmiał się Malutkiewicz.
 — A ja grożę badaniem o nowiny kościoła i duchowieństwa, — rzekł dziekan.