Ta strona została uwierzytelniona.
49
gi którem był kawałkami od koszuli odszarpanemi poobwiązywał, i w końcu zapytał:
— Zkąd jesteś moje dziecko?
— Ja nie wiem, — odpowiedziałem — jestem sierota.
— Dokąd idziesz?
— Nie wiem, za jałmużną...
— Nie masz więc ani rodziców, ani nikogo?
— Nikogo, — odparłem, — obawiając się wspomnieć o dziadzie.
— Nie tutejszy jesteś?
— O! z daleka.
— A jakżeś się tu dostał?
— Jak widzicie, piechotą...
Jegomość ten począł mi się przypatrywać bacznie, łzy jakoś zakręciły mu się w oczach.
