Ta strona została uwierzytelniona.
trzeba wyrzec się ziemi,
Żeby żyć z niemi. —
XXXVI.
DO NIÉJ.
MELODYA.
Ach my od siebie daleko,
Daleko bardzo od siebie —
Tak długie, smutne dni cieką,
Bez słońca na mojém niebie!
Ach my od siebie daleko,
Daleko bardzo od siebie,
I próżno szukam powieką,
Zawsze ciebie! tylko ciebie! —
Ciebie jedna, ciebie droga,
Szukam, lecę — ach! świat trzyma,
Proszę ludzi, proszę Boga —
Patrz; czekam, a ciebie nie ma.
I daleko — tu daleko,
Od mego słońca, od ciebie,
