Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 242.jpeg

 — Tu — o milę od Dąbrowej! rok cały! tu!
 — Tak tu! bliżej ciebie Juljo! I za to cierpienie Tentala, taką otrzymałem zapłatę.
 — Janie, jam twoja, ukarz mnie jak zechcesz — przepraszam cię — o! daruj mi.
 — Nie! nie! nie tak łatwo zagoić tę ranę, czuję ją jak zimne żelazo w sercu.
 — Wszystko skończone. —
 — O! nie dla mnie — ja jeszcze cierpię.
 — Mógłżeś wziąść mnie za zalotnicę, za niewierną i płoche dziecko?
 — Nie myślałem, nie rozumiałem, cierpiałem tylko.
 Julja ścisnęła tajemnie rękę Jana, lecz zbliżał się xiążę, trzeba było zmienić rozmowę i uczynić ją obojętną.
 — Pani będzie łaskawa poznać mnie z panem Darskim? rzekł xiążę.
 — Xiąże Henryk W — p. Darski. —
 I Julja zostawując ich samych, wymknęła się. Xiążę nadto był wielkim znawcą