Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 181.jpeg

 — Cóż cię zapewnia, że pierwszy dla którego uderzyło twoje serce, jest tym oczekiwanym kochankiem.
 — O! ja go kocham, ja to czuję! ale kochając drżę i boję się. Muszę nim mu powiem to, co mi z ust się napiera, być pewną, że i on kocha mnie całą duszą, całem sercem, że mi wszystko poświęci.
 — Wszystko! są rzeczy których nawet kochance człowiek poświecić nie może.
 — Tak, czci swej, poczciwości, obowiązków świętych.. — lecz siebie całego.
 — Cóż myślisz?
 — Nic, będę go męczyć, będę go próbować.
 — I na toś go pociągnęła, ułudziła.
 — Żeby kochał i cierpiał. — O! wierz ja mu to nagrodzę — nie będzie żałował...
 Jeszcze szeptały między sobą, gdy Jan, któremu stary niepozwolił być więcej w Dąbrowej, szukając sposobu widzenia Julji, przyjechał pod dęby w nadziei, że ją tam zobaczy i pożegna.