Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 178.jpeg

 — O! mogłażem ją zapomnieć — odpowiedziała Marja — to był jakby program twego życia, ale spodziewam się fałszywy, i ty dziś sama odstąpisz od niego.
 — Nie — nie!
 — Jakto? a nasza dzisiejsza ranna w ogrodzie rozmowa.
 — Alboż jedno przeciwi się drugiemu?
 — Wszakże biedne roztrzepane dziecię, jużci mi się przyznała, że go kochasz.
 — O! kocham go! z uczuciem zawołała Julja, kocham go! czuję — to mój pierwszy, to mój ostatni kochanek.
 — A owe długie próby, owe —
 — Poczekaj, to się dopiero zacznie.
 — Jakto, mówisz, że go kochasz, i będziesz miała siłę?
 — Właśnie dla tego, że kocham; chcę tą drogą miłość moją tak ubezpieczyć, tak zapewnić sobie, że największe ofiary spełnię dla niej. Ja wiem, że on mnie już kocha jak ja jego, lecz czy kochać będzie,