Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 169.jpeg

 Julka wyprawiwszy do ogrodu swoich gości z Marją, sama jakby przeczuwając potrzebę pocieszenia staruszki, wbiegła do jej pokoju. I zastała ją we łzach.
 — Babciu! co to babuni!
 — Co? nic, — nic — tak — myślałam sobie — modliłam się i łzy mi jakoś potoczyły się z powiek. To mówiąc przyciskała, tuliła jedyną wnuczkę do siebie
 — O! nie! nie — coś to jest, tu był prezes — niech mi się babcia przyzna.
 — Ale nic mi nie jest, dziecię moje.
 — Jakto nic? To nie te łzy co płyną za przeszłością, ja się znam na tem. Babunia nic mi nie utai.
 — Roi ci się, dziecko moje najdroższe...
 — A chce babunia to powiem co to jest? i czego płacze?
 — Ja?
 — Tak — prezes chce wypędzić Darskiego od nas, choć niewiem co on tu mu szkodzić może; babcia nieśmie tego zrobić, a on gotów po swojemu zaraz grozić, że