Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 160.jpeg

rzyszem. Łzy zakręciły mu się w oczach, Julja ich nie widziała, ale Marja postrzegła i jej także dwoje łez zamgliło czarne zrenice.
 Jan zobaczył te łzy współczucia i serce mu uderzyło; — znowu uczucie niepojęte pociągnęło go ku Marji. — Ale to trwało mgnienie oka. Julja patrzała na niego. —
 Rozmowa stała się powszechną. —
 — Pozwolisz mi pani powrócić tu? spytał korzystając ze szmeru Jan.
 — Ja? wszakżem pana prosiła sama — a fałszem się brzydzę i — szczerą jestem.
 — A prezes —
 — Możemy nieuważać na dziwactwa prezesa.
 — Więc mogę?
 — Kiedy pan nasze strony opuszczasz? głośniej spytała Julja.
 — Niewiem sam jeszcze.. — Czyż i pani mnie wypędza? rzekł ciszej.
 — Właśniem go namawiać chciała, żebyś pozostał przy ojcu, którego tak kochasz.