Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Na królewskim dworze Tom II.djvu/123

się panu przypodobać, przybywając do Warszawy z umyślnie wystawionym oddziałem ludzi.
 Dosyć zimno przyjmował Władysław te dowody przywiązania.
 Ciągnęły się jedne po drugich odwiedziny, aż Pac w końcu mógł przyjść z raportem.
 — Mówiłeś z nią? — spytał król.
 — Tak — rzekł wojewodzic — ja mówiłem a ona płakała... no i łajała.
 Chwilka milczenia nastąpiła potem.
 — Amanda wcale nie myśli z królewiczem jechać — rzekł Pac — ale trudno tego było po niej wymagać.
 Władysław oddychał ciężko, zadumał się.
 — A! te kobiety — odezwał się — te kobiety...
 Skończyło się na tem. Oznajmiono księcia Karola, który wchodził, jak zawsze posępny, zachmurzony, sztywny, gdyż starał się, znając swój gwałtowny temperament, trzymać na wodzy i wydawać ostygłym.
 — Chciałeś się widzieć ze mną? — zapytał cicho, zbliżając się ku łożu.
 — Tak, bo musisz jutro z Zygmuntem do Falent — rzekł król. — Mówią mi wszyscy, iż królewicza należy jej zawieźć, nie mam go komu powierzyć, najwłaściwszym posłem ty jesteś.
 — Ja? — ruszając ramionami i siadając w krześle odparł ze znurzoną miną książe Karol —