Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Matka królów tom I 185.jpeg

 — Wy ją i bez gwiazd odgadnąć potraficie — rzekł Mielsztyński.
 — A gdybym zgadł, myślisz, żebym ją w świat rzucił? — rzekł Ciołek.
 — Cóż o naszej królowej mówicie? — trochę niechęci zdradzając tonem odezwał się Mielsztyński.
 Ciołka twarz oblała się rumieńcem.
 — Tyle tylko — przerwał żywo — że królową godna być! Sama piękność ją nią czyni...
 — A nasz stary pan przy niej?
 Podkanclerzy brwi podniósł i oczy spuścił.
 — Cóż rzec? szczęśliwy, i po wszystkiem — zakończył Ciołek...
 Nie mogąc z niego nic po swej myśli wyciągnąć, Mielsztyński szepnął coś o Barbarze. Podkanclerzy okiem mruknął i uśmiechnął się.
 — Lepiej dobranego małżeństwa nad te — rzekł — od stworzenia świata nie było... Ambo meliores. Onaby wszystkich mężczyzn rada mieć, a Zygmunt wszystkie niewiasty, byle nie ją!!
 Śmieli się oba. Rozmowa cichemi szepty się skończyła.
 Uczta też już musiała ustąpić przygotowującym pląsom, do których grali fleciści i serbowie...
 Młodzież ruszyła się z miejsc, stoły pustoszały...