Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Krzyżacy 1410 tom II 206.jpeg

ówczesnym, że jedni pod murami stojąc, drudzy na murach, rzucali ku sobie słowami i wojowali żartami i łajaniem; nieraz téż poznawano się wzajemnie, bo ci, co przed rokiem walczyli w jednéj chorągwi, ramię z ramieniem u króla Zygmunta, znajdowali się teraz przeciwko sobie jako nieprzyjaciele.
 Tak się właśnie poznali Czesław i Masław, dwaj Czesi, jeden z królewskiego wojska, drugi z krzyżackiego. A byli starzy przyjaciele i z jednéj ziemi od Bolesławia.
 Ruszyli ramionami zrazu, patrząc na siebie i pokiwali głowami.
 Potém nocą raz, gdy Czesław stał na straży, podszedł Masław pod mur, rozpoczęli rozmowę pocichu.
 — Macie co jeść? — spytał Masław.
 — Jest jeszcze dosyć i pić téż — odparł Czesław.
 — Będziecie się trzymali?
 — Pewnie, posłali po posiłki do Niemiec; licho ich nie weźmie: pieniędzy huk.
 — A no by tego dosyć było, niechajby król zamek wziął, i wam i nam z tém lepiéj będzie.
 Poczęli szeptać pocichu.