Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Kraków za Łoktka tom II 167.jpeg

 — Słyszycie rozkazanie! — wielkim głosem powtórzył Wójt. — Tak ma być jakom rzekł.
 I dodał szybko.
 — Ludzi trochę dodadzą Ślązacy, Biskup też swoich wyśle. Jutro na zamek. Muskata ma swoich stróżów przy kościołach i klechów na zamku, ci pomogą.
 Nikt nie okazał po sobie gotowości do spełnienia przykazania tego, tylko Keczer śmiało naprzód wystąpił.
 — Czyja wola, — rzekł, — niech czeladź daje, a ja nie puszczę, nie dam i jednego pachołka nie poślę. To ostatnia zguba.
 — Ja też! — odezwał się Paweł z Brzega.
 Drudzy sobie w oczy patrzyli, ale protestować bali się.
 — Nas dwu, mała rzecz — dodał Keczer, — ale gdy się mieszczanie rozmyślą, znajdzie się nas więcej, — ludzi nie damy!
 — To głowy dacie! — ryknął Wójt wściekle ręką bijąc o stół.
 Nim Łoktek wasz przyjdzie, pościnać każę buntowników!
 — Probujcie! — odparł Keczer i zwrócił się wolnym krokiem ku drzwiom. Paweł nie mówiąc słowa wychodził za nim. Nie tamowano im drogi — wyszli.
 W izbie radnej zrobiło się cicho.