Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Kraków za Łoktka tom II 141.jpeg

 Niektórzy grozili pożogą, rzezią i śmiercią.
 Pakosław dał im krzyczeć nie odpowiadając, zwrócił się do Wójta z pięścią ściśniętą.
 — Ty, zdrajco podły — zawołał — szubienica cię czeka!
 Spojrzał z góry dumnie na Ślązaków i nie zważając na wrzawę zszedł z wyżek.
 Ludzie na wrotach stojący poczęli kusze nastawiwszy odgrażać się, że strzelać będą.
 Nie przygotowani do boju Ślązacy, cofnęli się nieco. Albert blady niespokojny, w miejscu z koniem się poruszał, chcąc męztwo okazać. Herold trąbił znowu wyzywając na rozmowę, ale Pakosław nie wyszedł więcej, a Marcik wylazłszy na wyżki od ostatnich słów począł besztać niemców, plunął na Wójta i — precz zszedł.
 Ślązacy jeszcze się burzyli i namyślali, a tu wieczór nadchodził ciemny. Rzucili się do wrót, cisnęli na nich gradem przygotowanych kamieni i kilka bełtów puszczono.. Musieli ustąpić.
 Naradzano się w kupie z Wójtem, który wołał ze śmiechem udanym.
 — Jutro oni będą pokorniejsi.
 Rozstawiono z dala straże i Fuld z Wójtem zasępionym nazad pokłusował do miasta.
 Zawiodła go nadzieja, był bowiem pewien, że zamek niespodzianie napadnięty się podda. Siłą go brać nie było łatwo.
 Bolesław Opolski obrany pan nowy z dobrą