Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Kraków za Łoktka tom II 028.jpeg

 — Do Wieruszyc jadę — rzekł Suła. — Od czasu jak mi je dano, nie widziałem ich.
 Zakręciła główką.
 — A potem?
 — Pewnie książe mnie zawoła, bom służby się nie wyrzekł.
 — Z mojej to się uwolnić chcecie! — rzekła szydersko.
 — Przeciem dostał odprawę! — westchnął Marcik. — Tyle tylko uczynić mogę, aby wam usłużyć, iż panka z Szamotuł dumę i rogi przytrę.
 Greta głowy ruchem podziękowała.
 — Do strzemienia — odezwała się — kazałam wam zagrzać wina... Napijcie się.
 Sama z policy pozłacany kubek zdjąwszy otarła go, nalała i podała z uśmieszkiem.
 — Gdy wino wypijecie — dodała — becherek do kieszeni weźcie, aby wam w podróży i w domu przypominał Gretę...
 Marcik chciał ją wpół chwycić, aby podziękować, ale mu się wyrwała zręcznie. Pił więc, pocałował kubek i za pazuchę go włożył.
 Już szedł do progu patrząc na nią, gdy wdowa obejrzawszy się, pochyliła ku niemu i szepnęła z cicha.
 — Długo w tych Wieruszycach nie bawcie.. Ja wam i panu waszemu dobrze życzę, stryj Paweł też. Więcej powiedzieć nie mogę tylko, że tu w Krakowie będzie co może do czynienia.