Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Królewscy synowie tom III 077.jpeg

 Starszyzna, która się już ściągnęła, obstąpiła wojewodę i słuchała, poczęła zaraz za nim powstarzać.
 — Niechaj go nam wydadzą.
 — Powiesić go! — wołali drudzy.
 Biskup milczał zwiesiwszy głowę.
 — Nie zemsty szukać trzeba — rzekł wreszcie — ale pokoju. Chrystus kazał przebaczać.
 — Jemu gdy się dziś życie daruje, on jutro pocznie swoje! — wołano.
 — Po co mu życie odbierać, dość siłę wziąć — rzekł biskup.
 Bolko się nie odzywał. Zbigniew, który stał za nim, mruknął.
 — Póki dysze taki zwierz niebezpieczny, przyczai się, ducha zaprze a potém ukąsi.
 — Jeszcze go w ręku nie macie — odezwał się biskup — a już się oń targujecie. Niedźwiedź w lesie, nie sprzedawajcie skóry.
 A obejrzawszy się wkoło po przytomnych dokończył.
 — Po tom tu przybył, abyście arcybiskupa wezwali w pomoc. Królewicz Zbigniew jechać po niego może.
 — Gniezno, mówią, Sieciechowi zajęli, ja tam nie mogę iść — odparł Zbigniew. — Ślijcie wasza przewielebność od siebie.
 — O zajęciu Gniezna nie wiem — rzekł biskup. — Nie poczynajcie wojny, ja do arcybi-