Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Król chłopów tom I 169.jpeg

 Neorża się rozkładając, ręce obrzękłe zwrócił ku niemu, z boleściwym twarzy wyrazem.
 — Słyszeliście co się stało z moijemi końmi w Wieliczce? hę? O pomstę do Boga to woła.
 Zdumiał się ks. Baryczka.
 — Miałem parę szkap na wypasie u Lewka — dodał gospodarz — król precz je kazał wygnać.
 — A jakież prawo miałeś je tam trzymać? — zapytał Baryczka.
 — Prawo? — z oburzeniem krzyknął Neorża — takie prawo, że jak wiek wieków tam ludzie tacy jak ja... wypasali i po dwa, i po cztery... Żydaby licho przez to nie wzięło ani króla też.
 Ks. Baryczka głową pokręcił.
 — Mało tego — podchwycił gospodarz — Posłuchajcie co Groch prawi. Włosy powstają na głowie.
 Ksiądz się zwrócił ku podsędziemu.
 — Strach! — rzekł Groch — prawo słyszę nowe piszą.
 Uśmiechnął się Baryczka.
 Groch począł narzekać długo i z coraz większym zapałem, lecz na duchownym wrażenia nie uczynił. Słuchał go obojętny.
 — To jeszcze nie jest najgorszem z tego, co czyni król — odezwał się surowo...
 Oba słuchacze zamilkli. Ksiądz smutne przybrał oblicze.
 — Potomka mieć chciał, nie było w tem nic