Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Król chłopów tom I 145.jpeg

 Po chwili stary kmieć dodał.
 — Patrzeć, to prawda, że jest na co, gdy pod pręgierzem stawią złodziei, a kosterów z mieściska chłoszcząc wyganiają, a no więcej się czem zabawić nie ma...
 Do piwa Swidnickiego kmieć się nie dociśnie, firtelnicy nie dopuszczą go nigdzie...
 — I na zamku nieraz by się czemu było przypatrzeć — rzekł gość.
 — O! na zamek już chyba nam nie iść — śmiał się Wiaduch — tam droga dla panów nie dla sukmany... A po co?
 — Po co? — odparł podróżny. — Juści, kiedy by się wam krzywda działa, dla czegożbyście i do króla nie mieli iść? On ci przecie najwyższym sędzią.
 Leksa brwi podniósł do góry...
 — Boże uchowaj! a jakby król przez nieświadomość osądził źle, naganić go się nie godziłoby, bo za naganę i sobola byłoby mało, a do kogo sprawa? do Boga...
 — Nie bardzo więc królowi ufacie? — spytał ciekawie gość.
 Pytanie to zdumiało i może nastraszyło kmiecia, zamyślił się, długo zbierał z odpowiedzią.
 — Król! król! — począł. — Ma on o czem innem myśleć, nie o nas.
 — I o was powinien... — rzekł podróżny.