Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Król chłopów tom I 140.jpeg

słuchawszy przybyły, ale wy lejecie pot, a drudzy was broniąc, krew wylewają.
 Wiaduch się rozśmiał serdecznie.
 — No — krew i nasza się leje — rzekł... nie jeden raz... ale jaki tam pan Bóg na świecie porządek ustanowił, my go nie przerobimy. Machnął ręką.
 — Przecie chleb macie? — pytał dalej ciekawy podróżny, przypatrując się, jak Garuśnica z dziewczęciem koło ognia i garnków chodziła.
 — Bywają i głodne lata — westchnął kmieć. U mnie to tam jeszcze ziarna w zapasie trochę jest, a drudzy na przednowku czasem i trawę gotują, zielska i korę tartą jedzą... a z głodu mrą; który Boga w sercu nie ma, naówczas rozbija.
 Rozśmiał się słuchający i dodał butno.
 — Nie dziw, bo ziemianie a rycerstwo często i głodu nie znając, rozbija po gościńcach.
 Zdawało się to śmiałe powiedzenie dziwić gospodarza, pomyślał w duchu, że juści sam on do rycerstwa należeć nie mógł, kiedy się tak o niem odzywał.
 Spojrzał bystro...
 — Miłościwy mój — odezwał się poufale, pp. ziemianom się nie dziwować. Wszak ci to z przeproszeniem, i bydle gdy się dobrze naje, bryka a dokazuje. Im ci też tu w tem naszem królestwie nieźle się dzieje...