Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Infantka tom I 137.jpeg

już biegają obcych panów posły i szpiegi jednając im przyjaciół.
 Cesarz Maksymilian zdaje się ze wszystkich najczynniejszym dotąd, a że ma po sobie kardynała, który stanie za wielu, bodaj abyśmy się w rakuzką niewolę nie popadli.
 Królewna słuchała ciekawie, łzy ocierając.
 — Wasza to rzecz — odezwała się — zapobiedz wcześnie, aby się wam krzywda nie stała.
 — A razem i miłości waszej — dorzucił Wolski. — Ja do cesarskich nie należę, a wolałbym abyśmy francuzkiego księcia, którego karzeł zaleca, dostać mogli.
 Zarumieniła się królewna Anna, ale Wolski nie mógł dostrzedz zmiany na jej twarzy, bo łzy jeszcze ciągle ocierała.
 — Krassowski tak samo jak tu — dodał Wolski — w Krakowie panom Zborowskim opowiadał o księciu Andegaweńskim i zaręcza, że bardzo wzięli do serca jego kandydaturę do korony.
 — Wszystko to zawczesne — szepnęła Anna.
 — Miłościwy pan nasz, gdyby mu nawet Bóg życia przedłużyć raczył — podchwycił Wolski — zawszeby sam nawet, bezdzietnym będąc, powinien myśleć o wyborze następcy, przyczem i waszej miłości los przyszły mógł i powinien był zabezpieczyć.
 — A! mój starosto — tęskno i smutnie ode-