Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Infantka tom III 182.jpeg

ktoś nas zdradzić musiał. Sederyn powiada, że senatorowie na noc domagają się straży przy zamku po wszystkich furtach. Tęczyńskiemu pokoju nie dają, czyniąc go odpowiedzialnym za wszystko.
 Lękam się...
 — Bądź co bądź — przerwał król niecierpliwie — co postanowiono trzeba spełnić. Dziś w nocy musimy uchodzić, jeden dzień dłużej, a wszystko się wyda.
 Błąd popełniliśmy, iż tej nocy nie uszedłem. Idź, gotujcie się, to moje ostatnie słowo.
 Dziś.
 I król słuchać już nie chciał swego ulubieńca, który odszedł zmięszany.
 Po Villequier, Souvray przybył z tem samem doniesieniem i taką samą dostał odprawę.
 Henryk zagryzał usta gniewny.
 Pora obiadowa nadeszła, król jadł sam, paziowie mu posługiwali.
 Zatopiony w myślach siedział niewiele mogąc wziąć do ust, gdy usłyszał chrząkanie od progu.
 We drzwiach stał w fartuchu białym, z twarzą niewiele od niego różniącą się barwą kuchmistrz, którego król odziedziczył po Jagiellonach, pan Franciszek Allemani.
 Zjawienie się niepowołanego przed oblicze