Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Infantka tom III 143.jpeg

będzie lepiej. Zapobieżono wszelkim pokuszeniom, d’Alençon i Henryk są strzeżeni, ale...
 — Ale — przerwał Pibrak żywo — niemniej śpieszyć należy.
 — Sądzicie — rzekł Henryk — iż mnie panowie senatorowie puszczą ztąd tak łatwo?
 Spojrzeli po sobie wszyscy.
 — Ba! — zawołał Pibrak — pomiędzy Polską a Francyą wybór niewątpliwy. Z pierwszą stanie się... co zechce, a W. Kr. Mości do Paryża biedz należy jednej nie tracąc chwili.
 — Sądzicie, wy Pibrak, co ich tu najlepiej znacie, że mi Karnkowski, Opalińscy, Tęczyńscy ułatwią wyjazd rychły? Nie będą się starali strzymać tutaj?
 Obejrzeli się wszyscy po sobie.
 Pibrak z nich najlepiej znał Polskę, tak sobie przynajmniej pochlebiał, miał tu i serdecznych przyjaciół i okrutnych wrogów. Na niego zwracały się oczy wszystkich.
 — Senatorów w Krakowie jest niewielu — odparł Pibrak — nie wiem, czy oni na siebie wziąć zechcą odpowiedzialność i sami rozstrzygać. Mogą, co najprawdopodobniejsze, sejm zwołać.
 Jam o tej ewentualności mówił już z biskupem kujawskim. On sądzi, że bez sejmu się nie obędzie.
 — A nim się sejm zbierze — tupiąc nogą zawołał król, który się okręcił na niej niecier-