Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Historya prawdziwa o Petrku Właście palatynie, którego zwano Duninem tom 2 113.jpeg

o to do Papieża aby duchowieństwu posłuszeństwo nakazał dla mnie. Słuszna rzecz aby jak jeden Papież jest nad całém chrześciaństwem, jeden Cesarz nad państwem swém, tak i nad temi ziemiami naszemi, jeden król panował.
 Opat słuchał milczący ani przecząc ni potwierdzając.
 Wtém książę przybliżył się do niego natarczywie.
 — A coście zrobili z Petrkiem? odezwał się.
 — My, nic, bośmy go od nieszczęsnéj godziny gdy pochwycony został, aż dotąd nie widzieli — rzekł Opat.
 — Dlaczegoż godzinę sprawiedliwości nazywacie nieszczęsną? pytał książę.
 — Bo to była godzina zemsty, a nie sądu — miłościwy panie — odpowiedział Opat śmiało.
 — Daliście mu przytułek? zagadnął książę.
 — Gdyby go był od nas żądał, dalibyśmy pewnie — rzekł O. Anzelm, ale się o to do nas nie zgłosił. —
 Księżna stojąca przy mężu wtrąciła. —
 — Już się go nie boimy wcale. — Oczy mu wyłupiono i paskudny język urznięto — niech się wlecze żebrać i pokutuje za grzechy! Niech ludzie patrzą na sprawiedliwość naszą, i widzą że nie przebaczamy zdrady.
 Toż samo i drugich spotka!
 Opat, odpowiadał tak skąpo i niechętnie iż