Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Chata za wsią 584.jpeg

był do sieni, a ujrzawszy ojca i wyjść daléj nie śmiejąc, słuchał mimowolnie rozmowy.
 Marcin odchodził, pan Adam go wstrzymał.
 — No, no! — rzekł — kupię groch kumie; a co tam?
 — A dziwy! — odparł Marcin, któremu się gęba rozwiązała gdyby cudem — tażto Marysia cyganka, jakeście ją nastraszyli, tak nieboga z chaty uciekła wszystko porzuciwszy.
 Choiński się zerwał z miejsca.
 — Czy to może być?
 — Jak Bóg Bogiem...
 — A to uczciwsza dziewczyna niż myślałem!
 — To téż kto żyw wszyscy ją we wsi żałują i rozpadają się po niéj; a co się słyszę napłakała biedniaczka, nim poszła! A na odejściu, wyraźnie tak powiedziała Sołodusze, że przekleństwa waszego nie chce mieć na głowie.
 — A gdzież się podziała? — spytał Choiński.
 — Bóg wié! Jedni gadają że poszła gdzieś służyć do miasteczka: drudzy że ją zabrali i namówili cyganie, co to tu byli i niedawno nocką zemknęli...
 — A! szkodać mi jéj niebogi! — westchnął stary — kiedy to takie poczciwe... ha! Ale może to i lepiéj!