Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Chata za wsią 478.jpeg

gdyby nie wierzył temu wdzięcznemu zjawisku, które miał przed oczyma.
 Drżącą ręką wziął kubek, a niósł go do ust tak powolnie, jakby mu się nic pić nie chciało; siwek tymczasem nogą grzebał, a Sierotka wąchając obchodził do koła przyjezdnego na psi sposób, starając się poznać nosem z kim miał do czynienia. Znać sledztwo jego nic złego nie okazało, bo wkrótce usiadł spokojnie, i począł tylko w oczy patrzeć podróżnemu!
 — Patrzcieno! — to w kubek, to na dziewczynę spoglądając rzekł chłopak — to wy tu mieszkacie??
 — A cóż dziwnego mój panie?
 — Naprzeciw cmentarza! — mruknął jeździec — a z wami kto? ojciec?
 — Nie mam ojca....
 — Matka?
 — Nie mam matki — westchnęła Marysia....
 — To służysz u kogo?
 — Nie panie....
 — A z kimże tu siedzisz?
 — Ot tak, sama jedna!
 Chłopak podniósł głowę zadziwiony, a oczy aż mu się zaiskrzyły.