Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Chata za wsią 306.jpeg

wykł; łają, ale ich nie słucham i śmieję się. Cóż mi tak złego zrobili?
 — Jakto? nie przeklinasz swojéj doli? — spytał Tumry.
 — Na co tu kląć, gdzie potrzeba cierpiéć! Bukelisom mi nie dokucza (głód), piri (garnek) co rana i wieczora przy ogniu, a pełen; nie jednoż mi wodę nosić i drwa rąbać lub kuć młotem!
 — Ale ich słuchać!?
 — Prawda — począł stary cygan — temu co rozkazywał całe życie, słuchać zrazu nie lekko; ale jakoś i tego nauczyć się można.
 Tumry westchnął.
 — A stracić nadzieję, kiedy się ją miało, jak ty coś Azę w ręku trzymał?
 — Egaszi jest tak gweka (kobieta jest jak wąż) — odparł Aprasz powoli — któż ją kiedy miał w ręku? Trzymasz; aniś się opatrzył jak ci się wyśliźnie i ukąsi.
 — Chybaś jéj nie kochał, stary?
 — A tyś ją podobno pokochał zapóźno — szydząc odparł zmęczony dowódzca. — Dla mnie to była nie piérwsza miłość; tyś się na swojéj nie poznał, ja tę chorobę nieraz już przebolałem; ty do-