Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Chata za wsią 270.jpeg

ich! Czyżbyś ty nie mógł rozkazać, żeby było inaczéj?!
 — Rozkazać ludziom żeby kochali? — z uśmiechem zapytał pan domu — samaż mi powiedz czy można?
 — Kochać! nie, ale słuchać powinni! Tyś tu pan: alboż ci nie wolno posłać ich do kowala, jak posyłasz gdzieindziéj?
 — Wolno mi, — rzekł Adam — ale na co się to zda?
 — Sprobuj!
 — Chcesz, sprobuję — odparł młody człowiek i rozkazał nazajutrz przywołać gromadę.
 Rzadkato była rzecz rozmowa tego pana z czeladką i ludźmi. Powolny i łagodny do zbytku przez lenistwo więcéj niż dobroć istotną, nie wdawał się wcale w to, co się działo u niego, i nawet w dni uroczyste przyjęcia gromady, rzadko się słowem do niéj odezwał.
 Rozeszła się więc wieść zwołania starszyzny po siole, jak nowina niezwyczajna; a Maxym Lach, Skorobohaty i Symiacha, stojący na czele starszyzny, łatwo odgadli o co iść miało. Wieczorem po zapowiedzi atamana, skupili się w tyle za karczmą dla narady.
 — To nic — rzekł Maxym — to pewnie cygańska