Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Chata za wsią 100.jpeg

 — Co? — rzekł powtarzając pytanie zwyczajem ludu Lepiuk — ot pora przyszła umierać; i, żebyż pora! ale bez pory skończyć muszę! Niechaj Janko jedzie po księdza.... a ty słuchaj, co ci powiem.
 Obejrzał się po izbie brew zmarszczywszy.
 — Won baby! — zakrzyczał.....
 Kobiéty usunęły się do sieni i alkierza, on sam pozostał z synami.
 — Wiecie — zawołał — że Motruna pokochała się z tym cyganem.... Jam mu chatę spalił, nic nie pomogło: buduje się słyszę i siada czyhać na nią. Ja sam jestem cygańskiego rodu — dodał ciszéj i oglądając się po izbie — ale nie chcę krwi cygańskiéj więcéj, żeby nas palcami ludzie nie wytykali. Nie puszczajcie Motruny za cygana, choćby wam po nogach łaziła płacząc, choćby umrzéć miała! Słyszycie! słyszycie?! Jeżeli się uprze niepoczciwa, to ją ożogiem z chaty wygnajcie jak psa, i ani szmaty na koszulę, ani grosza nie dawajcie wyprawy! Ja tak chcę! słyszycie!
 — A jak dwór pozwoli? — spytał starszy syn cicho — co mam robić?
 — Co ja każę. Zechce iść na zgubę i hańbę, niech