Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Chata za wsią 078.jpeg

przyspieszała kroku, tak, że za nią reszta bandy ledwie wydążyć mogła.
 Nagle droga zatętniała, zakurzyło się, zahuczało i mijając wóz Aprasza, konny jakiś przyskoczył do śpiewającéj cyganki, która nie krzyknęła nawet gdy ją za ramie pochwycił.
 — Co to jest? — odezwał się głos drżący i ochrypły Adama — co to jest Aza, powiedz mi, co to jest?
 — Co? — odwracając się obojętnie zawołała cyganka — a co ma być? idziemy daléj!
 — Ty idziesz z niemi?
 — Chciałeś może, żebym w téj klatce waszéj została?
 — Ale ty nie pójdziesz!
 — Ja! a dlaczego?
 — Bo ja cię nie puszczę.
 Uśmiechnęła się dziko dziewczyna.
 — Jakiém prawem?
 — Tyś mi obiecała zostać!
 — Nigdy! nigdy! A pocóżbym tam została? — dodała zatrzymując się — żebyś mnie za pół roku, czy za tydzień wypędził, albo rzucił jak ogryzioną kość któremu ze swoich lokajów, jak było z innemi?
 Adam osłupiał.