Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Bracia zmartwychwstańcy tom 3 144.jpeg

ojcem, odgadując już po co został wezwany, znać było z twarzy, iż się gotował na niemiłą nowinę.
 — Tęskno mi samemu — odezwał się Bolesław — postanowiłem swaty posłać do markgrafa i Odę zaślubić. Nie masz się czego obawiać, bym cię dla młodszych dzieci, jeżeli je Bóg da, z praw twoich wyzuł. Dostaną działy, ciebiem przeznaczył do panowania... Oda być musi żoną moją, wyznaczyłem ciebie w poselstwie po nią.
 Spojrzał na syna, który stał z głową spuszczoną, milczący.
 — Wybierzesz orszak świetny i niezwłocznie wyruszysz w drogę z podarkami...
 Mieszko milczał.
 — Miłościwy królu — odezwał się widząc brew jego zmarszczoną — do nóg waszych upadnę prosząc, byś mnie uwolnił od tego... Jechać nie mogę...
 Zwrócił się popędliwie Bolesław ku niemu z twarzą zaognioną.
 — Kiedy ja rozkazuję?..
 — Błagam cię...
 — Śmiesz mi się opierać?..
 — Nie mogę jechać — odezwał się Mieszko — czyń co chcesz ze mną, nie pojadę...
 — Mów, dlaczego?
 — Łacno to pojąć, macochy nie chcę, abym na Bezpryma nie wyszedł...
 Straszne milczenie poprzedziło wybuch straszliwszy jeszcze. W pierwszéj chwili Bolesław