Strona:PL Hudson Jej naga stopa.pdf/35

 — Ale, na miłość Boga, dlaczego, wiedząc o tem, milczałeś pan? — przerwał sędzia.
 — Ponieważ jestem grzesznym człowiekiem, — odpowiedział głosem drżącym ze wzruszenia, — ponieważ przed tą trybuną sędziowską i przed mojem własnem sumieniem staję, jako oskarżony o zamiar zamordowania, nie Gordona Browne'a, a człowieka, który tam stoi, Henryka Thurstona. Spowiedź musi być częścią mojej kary. Kochałem kobietę, która ma zostać żoną Henryka Thurstona. Kiedy Gordona Browne'a znaleziono martwym, serce moje zadrżało radością, ponieważ jeden z moich rywali został usunięty; kiedy Henryka Thurstona aresztowano, jako mordercę, moje serce szalało ze szczęścia, że on też będzie usunięty z mojej drogi. Wiedząc, że jest on niewinny, znając dokładnie przyczynę śmierci jego kuzyna, ukryłem jego ocalenie w głębi mojej piersi i czekałem, by wybiła moja godzina. Bohaterskie zeznanie miss Everett obudziło we mnie okropne wątpliwości; rozpętało żmiję sumienia — od tej chwili byłem w piekle. Dwa okrzyki, które dały się słyszeć po ogłoszeniu werdyktu, przełamały ostatnie okowy mego omamienia, i wtedy mogłem już mówić.
 W widmowym półcieniu twarz mówiącego robiła straszne wrażenie. Kierowany litością, sędzia, pragnąc powstrzymać potok samooskarżenia, zapytał:
 — Lecz jeżeli Henryk Thurston nie zabił swego kuzyna, któż to uczynił?
 — Nie człowiek — nie człowiek zamordował