wali, i tak znowu Medowie odzyskali swoje królestwo i ludy, nad któremi dawniej panowali; i Ninus zdobyli (jak zaś wzięli w innych pismach okażę) i Assyryjczyków schołdowali, prócz części babylońskiéj. Potém Cyaxares, panowawszy lat czterdzieści włącznie z temi w których Skythowie rządzili, umarł, a po nim objął królestwo syn jego Astyages. Astyages miał córkę, któréj dał imię Mandane; o téj śniło mu się raz, iż tyle wody z siebie wydala, że zalała nią swoje miasto i oraz całą Azją zatopiła. Przedłożywszy to widzenie tym z pomiędzy magów, którzy sny tłómaczą, przeląkł się dowiedziawszy od nich wszystkiego po szczególe. Gdy więc Mandana doszła dojrzałości, nie wydaje jéj za żadnego z Medów, lękając się owego snu; lecz oddaje ją Persowi nazwiskiem Kambyzes, o którym wiedział że jest z dobrego domu, obyczaju spokojnego, daleko niższy żywot wiodący od miernéj zamożności Meda. W pierwszym roku zaślubienia Mandany Kambyzesowi, Astyages miał drugie widzenie; zdało mu się, iż z części wstydliwych córki wyrósł krzew winny, i że się rozpostarł nad całą Azją. Przedłożywszy sen ten wieszczkom, sprowadził do siebie z Persyi córkę bliską powicia i czuwał nad nią gdy przybyła, chcąc zgubie płód z niéj narodzony; z widzenia bowiem owego przepowiedzieli tłómacze magów, iż syn córki ma panować zamiast niego. Czuwając więc nad tém Astyages, skoro się Cyrus narodził, przywołuje Harpaga męża przychylnego i najwierniejszego z Medów, a mającego dozór nad wszelkiemi rzeczmi jego, i tak do niego rzecze: „Harpagu, w zleceniu które ci powierzę, nie okaż się niedbałym, ani téż oszukując mnie i do innych się przychylając, nie zrządź sobie następnie zguby. Weź chłopca którego urodziła Mandane, i zaniósłszy do swego domu zabij, potém pochowaj go jako sam chcesz.“ Harpag na to odpowiedział: „O królu, jako nigdy nie dostrzegłeś nic sobie niemiłego na mnie, tak i teraz i w przyszłości wystrzegać się będziem, wykroczyć przeciw tobie. Jeżeli więc chcesz ażeby to dokonaném było, powinnością moją ściśle wypełnić twój rozkaz.“ Tak od-
