pozostawał smutku. Poczém panowanie Astyagesa syna Cyaxaresa owładnięte przez Cyrusa, syna Kambyzesowego, i wzmagająca się Persów potęga stłumiła w nim boleść, a napełniła go niespokojném pragnieniem, jakby zagarnął wzmagające się państwo Persów, nimby wielkimi się stali. Tą myślą zajęty zaczął się natychmiast radzić wyroczni w Grecyi i w Libyi, rozsełając w różne strony, jednych do Delfów, drugich do Abae w ziemi Fokeów, innych do Dodony; niektórych téż wyprawił do Amfiaraosa i Trofoniusza, niektórych do Branchidów w ziemi Milezyan. Te są greckie wyrocznie, do których udawał się z zapytaniem Krezus; do Aramona zaś w Libyi, innych mających się radzić wysiał. Rozsełał zaś tych gońców doświadczając, jakiego są zdania owe wyrocznie, ażeby, gdyby znalazł iż zgadzają się w prawdzie, zapytał je powtórne wyprawiając poselstwa, ażaliby miał rozpocząć wojnę z Persami. Wyseła tedy Lydyjczyków dla wypróbowania wyroczni, takie im dawszy zlecenia, ażeby od tego dnia, w którym opuszczą Sardes, licząc czas następny, dnia setnego udali się do wyroczni z zapytaniem, co właśnie teraz robi król Lydów Krezus, syn Alyattesa, coby zaś każda z wyroczni im objawiła, to ażeby spisawszy przynieśli do niego. Owoż co na to inne wyrocznie obwieściły, tego nikt nie wzmiankuje; lecz w Delfach skoro weszli posłowie do przybytku, ażeby się poradzić bóstwa i wybadać o to co im nakazano, Pythia sześciomiarowym wierszem tak odpowiedziała:
Znana mi liczba piasku i morza rozmiary przewszelkie,
myśl ja przenikam niemowy, i milczącego głos słyszę.
Zapach doleciał mnie żółwia w skórę dzianego przytwardą,
pod nim miedź podesłana, i miedź na nim błyszczy od wierzchu.
Te wieszczby Pythii spisawszy, powrócili Lydowie do Sardes; gdy zaś i reszta rozesłanych przybyła, przynosząc swe odpowiedzi, wtedy Krezus każdą z nich otwierając, przeglądał co było napisano, żadnéj przecież nie pochwalił. Ale skoro usłyszał przepowiednią z Delfów, uczcił ją natychmiast i przyjął, uważając wyrocznią w Delfach za jedyną, która
