Ta strona została przepisana.
u nich bardzo się zestarzeje zeszedłszy się wszyscy krewni, palą go na ofiarę i innego nieco z nim razem bydła, zaczém mięso ugotowawszy spożywają. To uchodzi u nich za najwyższe szczęście; umarłego zaś z choroby nie jedzą, lecz ziemią pokrywają, poczytując mu za klęskę, iż niedoszedł lat, aby być poświęconym bóstwu. Nic nie sieją, lecz z trzód i ryb żyją, te ostatnie w obfitości mają z rzeki Araxes; za trunek używają mleko. Z bogów wyznawają tylko słońce, któremu ofiarują konie. Ten jest obyczaj u nich obiatowania, ażeby najprędszemu z bogów poświęcać najszybciejszy z tworów śmiertelnych.
