Strona:PL Herodot - Dzieje.djvu/13

Panyazis, zabity przez nasłanych siepaczy tyrana, Herodot tylko szczęśliwą ucieczką na Samos, uniknął podobnego losu.
 Wszakże wyspa ta na któréj odtąd, to jest od roku 442 p. Chr. P. przez dłuższy czas zamięszkał, przez szczep Ioński zasiedlona, stanowczy wpływ wywarła na wychowanku surowych obyczajów doryjskich. Poślubił przekonania polityczne tego, ludowładztwu hołdującego plemienia, a przywłaszczył nieomal całkowicie narzecze jego, uprawione już do prozy, w którém następnie Dzieje swe napisał.
 Ze Samos pokusił się Herodot z kilku współwygnańcami a w porozumieniu z stronnictwem w Halikarnasie rzecz przygotuwującém, strącić z władzy Lygdamisa. Powiódł się zamiar w części, tyran rządów pozbawion został; atoli szczęśliwych czasów Artemizii powrócić nie udało się. To téż zmierziwszy sobie wnet pobyt wśród ziomków co odzyskanéj wolności godnie użyć nie umieli, porzucił Herodot po raz drugi lecz i ostatni, ojczyste miasto, i popłynął do Athen. Ztąd przyłączywszy się do osady wysełanéj przez Atheńczyków do Italii, aby na gruzach głośnego niegdyś a w południowéj części téjże krainy, w tak zwanéj Wielkiéj Grecyi, położonego Sybaris, nowe miasto Thurii założyć; tamże pożeglował i w spólnie osiedlonych tych Tłumach aż do śmierci, około roku 406 p. Chr. P. przypadłéj, zamięszkał. Tutaj opracował i wykończył Dzieje swoje,