stałą opieką kapelana, dla drużyn szkolnych najczęściej zarazem prefekta szkolnego.
9. Drużynowy nie liczy się, lub za mało liczy się ze zdaniem albo zarządzeniami władz szkolnych. Zwłaszcza jeżeli to jest młody chłopiec, może zczasem dojść z tego powodu do dużych kolizyj. Jest zasadą obowiązującą, że drużynowy musi się liczyć z dyrekcją szkoły. Bywają jednak wypadki, że jest inaczej. Wtedy perswazja więcej uczyni, niż nieprzejednane formalne postawienie sprawy przez szkołę. Czasem mimo wszystko musi dojść do zwrócenia się szkoły o usunięcie drużynowego. Zmienić drużynowego może odpowiedni Komendant Chorągwi Harcerskiej, na żądanie dyrekcji, albo Zarządu Koła Przyjaciół, ale nie bezpośrednio dyrektor lub opiekun. Młodzież wie o tem prawie Związku Harcerstwa Polskiego, który ma rzeczowe i formalne podstawy do żądania, aby go przestrzegano.
Wskazałem powyżej może tylko niektóre, najpowszechniejsze niedomagania drużyny i braki drużynowych. Jeżeli drużynowy jest młody i niewyrobiony, będzie popełniał cały szereg błędów, i opiekun nieraz może bardzo dodatnio oddziaływać, spokojnie i taktownie wskazując drużynowemu właściwe sposoby postępowania. Częstym błędem np. będzie stosowanie niewłaściwych metod: karnych raportów, nagan przed frontem i t. p., zamiast bardziej celowego sposobu pomówienia z chłopcem w cztery oczy.
Niełatwa jest rola opiekuna przy niezupełnie odpowiednim drużynowym, dlatego władze Z. H. P. kładą tak wielki nacisk na to, aby drużynowymi byli ludzie dojrzali, na stanowiskach, w drużynach szkolnych z zasady nauczyciele.
Opiekun musi zacząć swą pracę od zapoznania się z najważniejszemi wydawnictwami harcerskiemi i instrukcją dla drużyn szkolnych, wydaną przez Ministerstwo W. R. i O. P.[1]
Zakończę ten pobieżny szkic mocnem podkreśleniem, że szkoła, która naprawdę chce wyzyskać metodę skautową, musi wystarać się o harcmistrzów, a tych zdobędzie, wysyłając człon-
- ↑
Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego
