Ta strona została uwierzytelniona.
„Miękką kołyskę z mchu na posłanie,
„Wierną zasłonę z drzew na wiatr ostry,
„I.... już mi tylko umrzeć zostanie
„Na łonie méj siostry!“
A jam pomyślał: wieszczu nieznany!
Liczne poświsty ciebie owieją,
Wyrwą z łodygi kwiatek różany,
I listki rozsieją.
Kiedy cię czarna burza owionie,
Smutny płaszcz śmierci gdy cię okryje,
Ty pieśń łabędzią zadzwoń przy zgodnie,
Ta ciebie przeżyje.
