Strona:PL Gabriela Zapolska - Z pamiętników młodej mężatki.djvu/26

 Mąż mój śmiać się zaczął i posłyszałam tylko zakończenie jego odpowiedzi:
 — ...przeciwnie, teraz nabierze uroku!
 Iza odparła:
 — Jak dla kogo!
 I szybko zbliżyła się ku nam. Idąc, szeleściła jedwabiem podszewek. Mnie ten szelest i zbliżenie się Izy zmieszały niewymownie. Czułam, że się czerwienię i byłam zła na siebie, bo nietylko Iza, ale i mój mąż patrzyli na mnie. We wzroku Izy malowała się najwyraźniej pogardliwa litość. Rzeczywiście w porównaniu z nią byłam niezgrabna i brzydka. Dziwiło mnie, że tak piękna panna do tej chwili za mąż nie wyszła. Gdy wyszliśmy od Troickich, powiedziałam to Juljanowi. Zaczął się śmiać i odpowiedział:
 — Iza nie ma posagu, a potem to nie jest panna, którą można wziąć za żonę.
 Uczułam się oburzoną, że mnie w takim razie do tego domu wprowadził, i zebrawszy na odwagę, zrobiłam mu z tego powodu wymówkę. Przestał się śmiać, zmarszczył brwi i powiedział mi:
 — Głupia jesteś.