Przejdź do zawartości

Strona:PL Gabriela Zapolska - Utwory dramatyczne T. IV.djvu/72

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

ja ciągle zapominam, z której nogi, moja droga... znów ten nauczyciel będzie mnie wstydził... masz rozwiązał mi się pantofelek. Hanka! Hanka!

(Wchodzi Hanka, blada, zmieniona).


SCENA III.
TEŻ, HANKA.
ஐ ஐ
HESIA.

Zawiąż bucik! Cóż znowu i ty jesteś chora? Patrz Mela, jak ta wygląda.

HANKA

Panience się tylko zdaje.

HESIA.

Ale, ledwo się włóczysz... A teraz możesz iść!

(Hanka wychodzi, Hesia kręci głową).
MELA

To nic dziwnego, ja wiem dlaczego ona taka zmieniona.

HESIA.

Wiesz? Powiedz!

MELA.

Nie Hesiu, to jej tajemnica, mnie nie wolno nic powiedzieć, przynajmniej do czasu.