Strona:PL Feval - Garbus.djvu/154

 — Niezgraba.
 — Gbur!
 — Wałkoń!
 Potem przekleństwa i piskliwe glosy kobiet. Za chwilę mogła się zacząć bójka.
 Kokardas i Paspoal wysunęli głowy, aby lepiej widzieć tę awanturę, gdy nagle drzwi umieszczone za estradą, rozwarły się naoścież.
 — Gonzaga — wyszeptał Gaskończyk.
 — Milionowy człowiek! — dorzucił Normandczyk.
 I instynktownie obaj odsłonili głowy.
 Rzeczywiście na estradzie ukazał się Gonzaga w towarzystwie dwóch młodych paniczów. Pomimo, że dosięgał już lat pięćdziesięciu, był jeszcze bardzo piękny. Jego wysoka postać zachowała wykwintne, zręczność. Na czole nie miał ani jednej zmarszczki; wspaniałe włosy spadały w pięknych, błyszczących kędziorach na skromny frak z czarnego aksamitu.
 Przepych jego stroju nie był podobny do wystawności p. Pejrola. Jednak żabot jego miał wartość pięćdziesięciu tysięcy franków, a milionowe brylanty orderów zaledwie widać było z pod białej atłasowej kamizelki.
 Towarzyszący mu panicze: Chaverny (Szawerni,) szaleniec, kuzyn przez Neversa, i: młody Navail mieli również wykwintne postawy. Byli to zachwycający młodzieńcy, trochę zniewieścieli trochę znużeni, ale pomimo rannej pory, rozweseleni już szampanem.
 Navail miał lat dwadzieścia pięć; markiz Chaverny zoczył rok dwudziesty, i wybuchnęli szczerym śmiechem.
 Zatrzymali się obaj, aby spojrzyć na tłum