Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/471

tu lat 17 powrócił do klasztoru. Ta cerkiew nie miała szkoły, uczonych księży, niczém się nie odznaczyła. Do tej nielicznéj gminy chrześcijańskiéj greckiéj należał Dymitr Gałanos, uczony helenista; miłością ojczyzny słynął, gruntownie znał starożytny język i literaturę grecką, uczył się w Missolango, gdzie był nauczycielem znakomity Palamo, potém w Patmos, stamtąd udał się do wuja swego cezaryjskiego metropolity, członka konstantynopolskiego synodu Grzegorza, tam mieszkał do roku 1786. Gdy jeden z możniejszych Greków, mieszkający w Kalkucie zażądał nauczyciela, pojechał, i cztérdzieści lat mieszkał aż do śmierci. Pragnął powrócić do Athos, ale umarł w Kalkucie r. 1833, urodzony 1760. Poświęcił się naukom i językom indyjskiemu, angielskiemu i perskiemu. Wszedłszy w stosunki z najuczeńszymi braminami, przetłumaczył z sanskrytu dzieła nigdy nieznane indyjskie, filozofa Sanakeja i poety Zagannaty. Powszechnie był szanowany od Indyan, kochany od Greków. Indyanin na grobie jego napisał kilka wiérszów. Zapisał przeszło 8000 rs. i wszystkie książki i rękopisma szkole Ateńskiéj. Fundusz jego został węgielnym kamieniem tego uniwersytetu, w Atenach ma pomnik.
 Błahoczestywi zwykli się chwalić i głoszą, że ich kościół po całéj kuli ziemskiéj się szérzy, i nazywają kościołek indyjski misyą w Kalkucie. Żadnéj tam misyi nié ma, Grecy miejscowi zbudowali cerkiew, i przybył do niéj Synaita, który w święto tylko odprawia liturgiją. Kazań nigdy nie miéwa, w konfesyonale go nie widać tylko raz na rok, koło Wielkiéjnocy. Grecy, jak Rosyanie, lekceważą swoich duchownych i nimi pogardzają. Gałanos, Grek indyjski był umiarkowańszy, uspokoił gorszący spór parafijan z parochem w Kalkucie, a w piśmie swojém o księdzu Dyonizym, proboszczu cerkwi greckiéj w Kalkucie, odzywa się w najostrzejszych słowach, jako o człowieku niegodnym swego powołania. Gdyby nawet i tak było, nie godziło się pulicznie potępiać własnéj religii kapłana.