Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/452

zadanych przez ducha złego i wszystkie sprawy jego. Przeciw najświętszemu prawu, nieomylnéj władzy apostolskiej namiestnika Chrystusa Pana, przeciw nienaruszonéj granitowej opoce, na której stoi i stać będzie Kościół święty do skończenia wieków, ludzie protestują czczémi frazesami, słowami bez gruntownej myśli, bez logiki, zwykle używając argumentu: „Między duszą ludzką, a Bogiem, nie potrzeba pośrednika, dusza ludzka własną siłą jednoczy się z Bogiem, do Niego się udaje, od Niego wszystko bierze“. A skądże ta pewność? Czy byłoż to kiedy objawioném? Prawo jednoczenia się duszy ludzkiej z Bogiem bez wszelkiego pośrednictwa, bez przygotowań, bez żadnych warunków, stwierdziłyż jakie fakta? Przeciw władzy apostolskiej Rzymskiej stolicy św. i przeciw Kościołowi ten czczy argument jest rozpowszechonionym, dla tego, aby się uwolnić od obowiązków zrzeczenia się siebie samego, od pokory, od posłuszeństwa, od skruchy, od wyznania grzéchów, czego szczególnie wymaga Kościół św. katolicki. Przez wykonanie tych obowiązków, dla duszy ludzkiéj jest udzielaną łaska Boża. Nie możemy do Boga się zbliżyć i z Nim jednoczyć, bez szczególnej Jego łaski, która jest darem wewnętrznym, ma zewnętrzne swe formy. Tę łaskę Kościół jeden li-tylko, Rzymski katolicki, dla dusz ludzich udziela, przez zasługi krwi Najświętszéj Chrystusa, krwi Pańskich męczenników, które są skarbem Kościoła, którego używa dla zbawienia dusz ludzkich.
 Co do stosunku bezpośredniego duszy z Bogiem, jak myślą przeciwnicy Kościoła katolickiego, że go posiadają; kto ma Boga w sercu i zdrową logikę, widzi w tém czczy frazes. Myśli, jak mówią, o niebieskich migdałach, lub drzémka, nie stanowią z Bogiem stosunku. Chrystus Pan ustanowił Kościół św., postawił go na opoce, dał mu głowę i przezeń tylko ludzi oświeca i zbawia.