niża. Pół tony harmonizując, z nim się łączą, jak bluszcz okrywa ścianę lub się rozściéła na drzewie, półtony okrywają, wiążą się, około głównego i panującego tonu. O. Cyryll godzien jest śpiéwać w obliczu cesarzów i królów. Jaka szkoda, że tak zadziwiający artysta nieznany jest cywilizonemu światu, i zapewne nigdy go nie poznają. Zaa muzykę europejską. Za pomocą skrzypców posłusznych piersi jego, mógłby przełożyć greckie śpiewy na naszą nótę, tym sposobem obeznać nas z pięknością greckiego cerkiewnego śpiewu, o którym nié mają u nas wyobrażenia, słuchając śpiewów fałszywych we wszystkich znakomitszych nawet miastach. Ksiądz Witalis opowiadał, że poprzednik jego przyrzekał pokazać skarby, kosztowności w zakrystyi cerkiewnéj zamurowane, ale śmierć go zaskoczyła, nie odkrył nikomu, znaleźć ich dziś nie mogą. Pielgrzymom podróżującym, nawet rosyjskiemu biskupowi dla tego niepokazywali. Może je ukrywają, lub istotnie zaginęły i zostały utracone z powodu częstych bardzo okupów i strat wielkich w czasie wojny greckiej. Wtedy wiele kosztowności sprzedać musieli. Widział ksiądz Porfiry tylko welony do ubioru biskupiego jedwabne, różnokolorowe, bardzo dawne, mitrę perłami wysadzaną, dwie bardzo stare kadzielnice srébrne pozłacane, w formie gotyckich dzwonnic, z rzeźbą i piramidalnémi strzałami trzypiętrowe, na długich sznurkach, wiszące po obu stronach ołtarza. Poruszają się nieustannie napełniając bardzo przyjemną wonią. Nigdzie na Wschodzie nié ma tak uroczystego kadzenia, jak w synaiskiéj cerkwi. Ołtarz wielki jest bardzo piękny, cały marmurowy, z marmuru najpiękniejszego gatunku; ozdobiony obrazem mozajkowym Przemienienia Pańskiego z czasów jeszcze Justynijana. Trumna św. Katarzyny ma piękne wyroby szylkretowe i z kości słoniowéj. Starożytna mozajka w głównéj cerkwi, w kaplicy krzaku gorejącego, zupełnie odstawała, w wielu miejscach spełzła; ksiądz Samuel z wielką biegłością poprawił, przymocował ćwiekami gwiaździstémi.
